José M. Satrustegik, lehen aipatutako lanean adierazi zuen, haurrari titia kendu nahi zitzaionean, ohikoa zela bularrean substantzia mingots bat ematea, esaterako piperrautsa edo piperbeltz mina, gazta mingarra, eta batzuetan baita zakur edo etxe-hegazti baten gorotzak, nahiz eta guri gaur egun sinestezina iruditu.

Kanpezun ezpel egurrezko 30 mm diametroko txoperak egitera iritsi ziren, egur hura oso ugari baitzen han inguruan. Txopera horiek amaren titietan olio pixka batekin bustita jartzen ziren, bentosa eginez. Ondorioz, haurrek titia ukatzen zuten. Gehienetan haurrek bost edo sei hilabete zituztenean egiten zen hori.

Txopera horiek egiteko era ezberdinetako tornuak erabili ziren (baleztazkoa, bolante bidezkoa edo elektrikoa) eta hiru pausotan egiten ziren (moztu, heldu, tornuan landu). Txopera horiek Kanpezu eta inguruetan bakarrik saldu ziren, eta 1934 edo 1935 aldera egiteari utzi ziren. Ezpel egurrezko zupakiak ere egin ziren.