Sintomak eta biologia

Zorriak arrautza-eran pasatzen du negua, urteko kimu eta azaleko zimurretan. Arrautzak txiki, beltz, distiratsu eta pitin bat luzatuak dira. Udaberrian biziberritzen dira arrautzak eta eme hegal gabeak, fundatzaile deituak, jaiotzen dira. Hauek partenogenesi bidez, arraren parte-hartzerik gabe, ugaltzen dira, eta gainera bibiparoak dira, hau da, landare-zorri txikiak erruten dituzte eta ez arrautzak. Horrela eme partenogenetikoen zenbait belaunaldi, forma hegaldunak eta hegal gabeak, txandakatzen dira. Forma hegaldunek barreiatzen dute izurria arbola batetik bestera. Udazkenean arren eta emeen belaunaldi bat jaiotzen da. Emeak obiparoak dira, eta arrak ernaldu ondoren negu-arrautzak jartzen dituzte bizi ziklo original eta konplexu hau itxiz.

Zorri hauek oso bizkor ugaltzen dira eta eragiten dituzten kalteak larriak izatera irits daitezke, hostoak eta kimuak deformatu egiten baitira. Inurriak ikustea, sagastian zorriak dauden seinalea izaten da, haiek oso gogoz bilatzen baitute zorriek iraitzitako zuku azukretsua. Zukuaren gainean kaltetutako landare-organoak estaltzen dituzten kolore beltzeko onddo saprofitoak garatzen dira, fumagina izen arruntarekin ezagunak direnak.

Hain ezaguna den marigorringoa (amona mantangorria) nekazarien lagun mesedegarria da, zorriak jaten baititu, izurriari kontrol naturala ezarriz.

Borroka

Udaren hasieran parte hartu beharko litzateke kimuen % 25 baino gehiago parasitatuta daudela ikusiko balitz intsektizidak erabil daitezke. Produktuak erabiltzen direnean kontuan izan behar da fauna lagungarria errespetatu egin behar dutela; fauna hori, izan ere, ugaria baita.