1802ko urtarrilaren 19an, Prudentzio Arana, Teresa de Urrejola, Manuela de Ojanguren eta Frantziska de Iñurrigarro elkartu ziren, eta denek batera Leniz haraneko herritar guztiak urtebetez ogiz hornitzeko konpromisoa hartu zuten, betiere baldintza zehatz batzuk betetzen baziren.

Ogiak ondo landuta eta egosita egon behar zuen, eta ezin zuen zehaztutakoa baino gutxiago pisatu. Urte osoan zehar ezin zen ogi eskasiarik egon herritarren artean. Ogi libraren prezioa errejidoreek ezarri behar zuten, momentu hartan gariak zuen prezioaren arabera kalkulatuta.